Category Archives: Feijenoord
De spoorwegovergang tussen de Rosestraat en Oranjeboomstraat, 1971
De leider van de PvdA, Joop den Uyl, bij de spoorwegovergang tussen de Rosestraat en Oranjeboomstraat, in de wijk Feijenoord, 25 februari 1971.
Johannes Marten (Joop) den Uijl (Hilversum, 9 augustus 1919 – Amsterdam, 24 december 1987) was een Nederlands politicus van de Partij van de Arbeid (PvdA). Van 1973 tot 1977 was hij minister-president van Nederland. Zijn achternaam luidde officieel ‘Den Uijl’, maar hij gebruikte altijd de spelling ‘Den Uyl’.
Den Uyl, afkomstig uit een gereformeerd gezin en eerder werkzaam als ambtenaar en journalist, bestuurde vanaf 1949 het wetenschappelijk bureau van de PvdA. Via de Amsterdamse gemeenteraad kwam hij in 1956 in de Tweede Kamer. Na een wethouderschap in Amsterdam diende hij in het kabinet-Cals (1965-1966) als minister van Economische Zaken. Zijn grootste bekendheid vergaarde hij daarna: eerst als fractievoorzitter, progressief oppositieleider en premier van zijn eigen schaduwkabinet, vervolgens als minister-president na de Tweede Kamerverkiezingen 1972.
Het rooms-rode kabinet-Den Uyl (1973-1977) beschikte over een ruime parlementaire meerderheid en was qua samenstelling het progressiefste kabinet in de parlementaire geschiedenis. Het kabinet probeerde de ongelijkheid te bestrijden door overheidsinvesteringen, belastingmaatregelen en uitbreidingen van de sociale voorzieningen, maar moest vanaf 1975 vanwege economische tegenwind de uitgaven beperken. Tegelijkertijd kreeg Den Uyl als premier te maken met de oliecrisis van 1973 (die leidde tot de invoering van de autoloze zondag), de Lockheed-affaire, de zaak-Menten en de Surinaamse onafhankelijkheid. Het kabinet kwam voortijdig ten val door de kabinetscrisis over de grondpolitiek.
De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.
Met medewerking van Rotterdam van toen
Metrostation Rijnhaven in aanbouw, 1966
Een dakelement van het in aanbouw zijnde metrostation Rijnhaven wordt omhoog gehesen, april-mei 1966.
Het Rotterdamse metrostation Rijnhaven is een station van lijn D en lijn E, gelegen op een viaduct aan het uiteinde van de Rijnhaven, vlak bij de zuidelijke uitgang van de tunnel onder de Nieuwe Maas. Gelegen tussen Station Maashaven, en Station Wilhelminaplein. Het station ligt in de Gemeente Feijenoord, aan de rand van de wijken Katendrecht en Afrikaanderwijk.
Het station werd geopend in 1968 bij de ingebruikname van het eerste traject van de Rotterdamse metro. Aan de zuidzijde van het station, onder de perrons, bevindt zich een stationshal.
De eerste metrolijn, Noord-Zuidlijn genoemd, was tevens de eerste van Nederland, en bij de opening een van de kortste metrolijnen ter wereld: slechts 5,9 kilometer tussen het station Rotterdam Centraal en het station Zuidplein op de linker Maasoever. Op 9 februari 1968 openden prinses Beatrix en prins Claus in het bijzijn van toenmalig burgemeester Wim Thomassen en RET-directeur drs. C.G. van Leeuwen de metrolijn op het Centraal Station met een rit naar Zuidplein. Met de bouw van de lijn, die ruim zeven jaar duurde, was een bedrag van 170 miljoen gulden (ruim 77 miljoen euro) gemoeid, plus twintig miljoen gulden (negen miljoen euro) aan bijkomende werken.
Om de Rotterdammers kennis te laten maken met dit nieuwe vervoermiddel, mocht iedere inwoner eenmaal een gratis ritje maken met de metro. De Rotterdamse metro had zijn eerste grote presentatie aan het publiek al in 1960 op de Floriade in de vorm van een 38 meter “bewegende” maquette met modeltreinen
De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.
Met medewerking van Rotterdam van toen
De Beijerlandselaan,1940-1950
De Beijerlandselaan ter hoogte van de kruising met de Strijensestraat, 1940-1950.
Boulevard Zuid oftwel de Beijerlandselaan is een langgerekte winkellaan in de wijk Hillesluis in Rotterdam-Zuid. De laan bestaat uit twee gescheiden rijbanen met daartussen deels de tram en deels parkeergelegenheden. Aan beide kanten bevinden zich winkels.
Behalve de Beijerlandselaan valt ook het het noordelijke deel van de Groene Hilledijk onder het winkelgebied dat al sinds de jaren 60 bekendstaat als Boulevard Zuid. De boulevard was destijds een geliefde plek voor jongeren om te flaneren. Voorheen liep over deze route ook de stoomtram van de RTM naar onder andere Hellevoetsluis, plaatselijk ook wel bekend als ‘het moordenaartje’. Over de Beijerlandselaan lopen nu de RET tramlijnen 20 en 25. Ook stoppen de buslijnen 66, 77 in de buurt van de Beijerlandselaan bij de halte Polderlaan.
Vanaf omstreeks 1995 werd er weinig meer geïnvesteerd in de buitenruimte, nam de leegstand toe en nam het veiligheidsgevoel langzaam af. Vanaf 2006 wordt in een samenwerkingsverband tussen ondernemers, eigenaars, het ontwikkelingsbedrijf Rotterdam en de deelgemeente Feijenoord het onderhoud en de ontwikkeling weer opgepakt. De weg en deels de luifels maken de boulevard minder aantrekkelijk en het plan is meer groen en kleur aan te brengen en te investeren in Veilig Ondernemen.
De foto komt uit de collectie fotografische opnamen van de verwoeste stad en bevindt zich in het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.
Met medewerking van Rotterdam van toen
Fabriek van melkproducten van de Vereenigde Zuivelbereiders ( R.M.I. ) aan de Persoonsdam, 1935
Voor de deur staan vrachtwagens met melkvaten erop.
Deze straatnam is ontleend aan Claes Jeremiasz. Persoons (+1692) en zijn zoon Johannes Persoons (+1692). Zij volgden elkaar van 1660 tot 1692 op als architect van Rotterdam. De eerste was stadsarchitect en is bekend geworden door het recht zetten van de Laurenstoren en de bouw van de Oosterkerk aan de Hoogstraat. Met het graven van de Persoonshaven werd pas in 1901 een begin gemaakt.
PERSOONS (Claes Jeremiasz.), te Rotterdam geboren en aldaar overleden 27 Juli 1692, was een zoon van Jeremias Claesz., metselaar, en Grietge Baltens Verbeeck, terwijl zijn geboorte waarschijnlijk in het eerste kwartaal der 17de eeuw gesteld mag worden. Oorspronkelijk metselaar van beroep, vestigde hij de aandacht der stedelijke regeering op zich door het indienen van een plan in 1653 voor het herstel en rechtzetten van den toren van de Groote of St. Laurenskerk te Rotterdam. Deze, reeds lang eenigszins overhellende, was in 1650 bij een zwaren storm 3½ voet naar het zuidwesten overgezakt. Hem werd verder het werk opgedragen, dat nog altijd de bewondering wekt van de bouwkundigen.
Den 7den Mei 1660 besloot de vroedschap den in dienst zijnden stadstimmerman en den stadsmetselaar te ontslaan en deze posten niet weer te laten vervullen, doch in plaats daarvan een stadsarchitect te benoemen, waartoe zij 24 Mei Claes Jeremiasz. aanstelden. Tot zijn dood heeft deze, die in 1668 met den toenaam Persoons voorkomt, het ambt van architect-bouwmeester bekleed; hij kan de eerste geacht worden van de rotterdamsche directeuren van gemeentewerken. Veelzijdig waren zijn werkzaamheden; hij had het toezicht over de metselaars, den timmermans- en den smidswinkel der stad over de straatmakers, enz. De vroedschapsresolutiën getuigen van de groote waardeering, die de stedelijke regeering voor zijn werk had, blijkende uit traktementsverhoogingen, extra-gratificatiën en het verschaffen van faciliteiten om op alle stadswerken toezicht te kunnen houden, zooals het aanschaffen in 1687 van een rijtuig te zijnen behoeve, toen hij oud en stram begon te worden, waarom ook zijn zoon Jan Persoons hem reeds als hulp was toegevoegd. Hij huwde 5 Juli 1650 met Adriaentge Jansd. Cardon en had bij haar vier kinderen, van wie Jan, die hem opvolgde als stadsarchitect, in October 1692 overleed.
De fotograaf is Francois Henry van Dijk en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt uit het Nieuw Nederlandsch Biografisch Woordenboek (NNBW). http://resources.huygens.knaw.nl/retroboeken/nnbw/…
Met medewerking van Rotterdam van toen
Stadion Feijenoord met de Breeweg en het Stadionviaduct, 1950
Luchtopname van Stadion Feijenoord met de Breeweg en het Stadionviaduct, 1950-1955. Op de achtergrond de Machinefabriek P. Smit Jr. en de Nieuwe Maas, op de voorgrond spoorwegemplacement Rotterdam-Zuid.
Al decennialang is Feyenoord de ‘bewoner’ van De Kuip. Het stadion is ontworpen door architect Van der Vlugt. Grote man achter dit idee was Leen van Zandvliet. De voorzitter van Feyenoord in de jaren 30 riep op een dag uit “Ik heb het, ik heb het!” Hij was wakker geworden uit een droom; hij schreef het idee snel op een kladblok. De vorm van het stadion, met een ‘loshangende’ tweede ring zodat niets het uitzicht van de toeschouwers zou belemmeren, zou zijn droom tot hem zijn gekomen. Enkele maanden later werd architect Van der Vlugt uitgenodigd voor een gesprek. Een stadion met twee verdiepingen moest gerealiseerd worden. De kern van het gesprek was ‘eenvoud’, verfraaiingen kwamen er niet aan te pas.
In 1934 maakte Van Zandvliet enkele trips naar het buitenland om op zoek te gaan naar andere, soortgelijke stadions. Het Highbury van Arsenal FC maakte indruk op hem. Dat had namelijk ook sinds 1932 twee verdiepingen, hetzelfde idee als Van Zandvliet dus. Van Zandvliet vond dat de enorme toestroom van publiek tijdens wedstrijden van Feyenoord de bouw van een modern voetbalstadion met plaats voor tienduizenden toeschouwers rechtvaardigde. Hij ondernam tevens een studiereis naar Amerika en bezocht het stadion van de Boston Red Sox wat hem inspireerde om deze nieuwe inzichten van faciliteiten gecombineerd met meerdere lagen waarvanuit elk gezichtspunt de wedstrijd toch goed te zien zou zijn te verwezenlijken. Voor de financiering steunde hij op havenbaron Daniël George van Beuningen.
Eind 1934 werd er contact gezocht met Braat-constructiewerkplaatsen. Die wilde de taak op zich nemen en ging aan de slag. Een voetbalwedstrijd duurt twee keer drie kwartier. Tussendoor moet men spanning kwijt en wat kunnen eten. Zo zijn er dus zowel onder als boven toiletten tussen de stalen spanten gebouwd. Tevens moest er plaats zijn voor een vergaderruimte, een werkvloer, kleedlokalen, een hokje voor de officials en er is een politiebureau en ook nog een brandweerkazerne en het bevat ook nog eens 4 woningen. De trappen aan de buitenzijde van het stadion konden tevens als tribune dienen voor het trainingsveld. Van Zandvliet had haast; zo gauw er een bouwtekening klaar was, gaf hij direct de opdracht om te beginnen met de bouw van het stadion.
De eerste paal werd geslagen door Puck van Heel op 16 september 1935. Daarna werden er nog 578 heipalen 21 meter diep de grond ingeslagen. De bouw van het stadion werd in 1936 afgerond, maar doordat de door de gemeente beloofde infrastructuur rondom het stadion nog niet was aangelegd, stond het stadion er maandenlang onbruikbaar bij en vond de opening pas in maart 1937 plaats. Stadion Feijenoord had een capaciteit van 65.000, met onder meer veel staanplaatsen. Bij de kampioenswedstrijd van SVV tegen Sc Heerenveen in 1949, zou een recordaantal van 69.300 toeschouwers aanwezig zijn geweest. Na enkele verbouwingen is de capaciteit teruggebracht tot 51.117 toeschouwers.
De foto is gemaakt door KLM Aerocarto en komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.
Met medewerking van Rotterdam van toen
Het terrein van brouwerij d’Oranjeboom aan de Oranjeboomstraat, 1934
Luchtopname van het terrein van brouwerij d’Oranjeboom aan de Oranjeboomstraat, 1934.
De geschiedenis van de brouwerij gaat terug tot 1671. Met het samenvoegen van de Brouwerij De Dissel, die lag aan de Coolvest, vlak bij de Delftse Poort en de Brouwerij D’Orangienboom, die het jaar ervoor was opgericht in Rotterdam, wordt De Dissel in 1682 omgedoopt naar d’Orangienboom. Er volgde een groot aantal wisselingen van eigenaren in de jaren daarna.
Bij de verkoop in 1742 was de naam den Oranjeboom. Deze Rotterdamse brouwerij werd pas Bredaas toen in 1968 de brouwerij Drie Hoefijzers uit Breda samenging met Oranjeboom. De Drie Hoefijzers werd opgericht in 1538 als Den Boom. In 1628 werd de brouwerij hernoemd naar De Drie Hoefijzers, een vernoeming naar de tegenover gelegen smidse De Drij Hoefijssers. In 1885 werd de nieuwe brouwerij d’Oranjeboom in Rotterdam in gebruik genomen aan de Oranjeboomstraat. De BV van de in 1968 samengevoegde brouwerij kreeg de naam Oranjeboom Bierbrouwerij B.V. en viel onder de Nederlandse tak van het Britse Allied Breweries onder de naam Verenigde Bierbrouwerijen Breda-Rotterdam B.V.
In 1973 werd de naam gewijzigd in Skol Brouwerijen N.V. en verdween het merk Oranjeboom om plaats te maken voor Skol, maar toen dit merk geen succes bleek te zijn werd begin jaren 80 van de twintigste eeuw de naam Oranjeboom hersteld. De brouwerij in Rotterdam werd gesloten in 1990, de productie vond vanaf toen alleen nog in Breda plaats. Op 5 april 1993 werd naam van de Verenigde Bierbrouwerijen Breda-Rotterdam B.V. veranderd in de Oranjeboom Bierbrouwerij B.V. Op 6 februari 1995 nam het Belgische concern Interbrew de B.V. over van Allied Domecq. Op 29 mei 2004 werd de brouwerij van Oranjeboom in Breda gesloten. In 2007 werd het merk in een managementbuy-out meeverkocht aan United Dutch Breweries BV. Met uitzondering van de Benelux zijn zij nu eigenaar van het merk Oranjeboom.
De prentbriefkaart komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.
Met medewerking van Rotterdam van toen
De Martelaren-van-Gorcumkerk (Stieltjeskerk),1886
De Koningshaven met de spoorbrug, de Koninginnebrug en de Stieltjeskerk, 1886-1897 (geschat).
De Martelaren-van-Gorcumkerk, beter bekend als de Stieltjeskerk, was een rooms-katholieke kerk aan het Stieltjesplein in Rotterdam.
Rotterdam kende door zijn haven een enorme groei in de tweede helft van de 19e eeuw. De wijk Feijenoord werd destijds gebouwd op de zuidelijke Maasoever. Een aanzienlijk deel van de nieuwe bewoners waren katholieken afkomstig uit de provincies Noord-Brabant en Zeeland. Voor hen werd tussen 1875 en 1876 aan de Roentgenstraat een houten noodkerk gebouwd door de sociaal bewogen bouwpastoor Ludovicus Gompertz.
Tussen 1885 en 1886 werd aan het Stieltjesplein een stenen kerk gebouwd. Architect Johannes Kayser ontwierp een driebeukige kruiskerk in neogotische stijl, met een toren met naaldspits aan de voorzijde. De kerk werd gewijd aan de Martelaren van Gorcum. Op 12 juli 1886 werd de Stieltjeskerk ingewijd.
Na de Tweede Wereldoorlog liep het aantal parochianen sterk terug. De Martelaren van Gorcumparochie is gefuseerd en uiteindelijk opgegaan in de Heilige Drie-Eenheidparochie. De Stieltjeskerk werd gesloten en in 1976 gesloopt. Op deze plaats staat nu een bejaardenhuis. De twee deuren van de entree en een aantal glas-in-loodramen zijn bewaard gebleven bij het Museum Rotterdam. Ook de kerkklok van de Stieltjeskerk is behouden gebleven en is na restauratie opgesteld op de Boulevard Zuid. Tegenwoordig staat de klok op het Vredesplein.
Bij gelegenheid van het bezoek van koning Willem III op 21 mei 1874 aan Rotterdam ontving de Noorderhaven de naam Koningshaven. De Noorderhaven werd in 1871 gegraven als onderdeel van de havenontwikkeling op Feijenoord. De meest noordelijke strook van Feijenoord kwam daardoor middenin het water te liggen en werd Noordereiland genoemd. De Noorderhaven was een ontwerp van de Rotterdamsche Handelsvereeniging.
De foto komt uit de fotocollectie van het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia en uit het Stadsarchief Rotterdam.
Met medewerking van Rotterdam van toen
Benfica traint naast het Feyenoordstadion, 1963
Benfica traint naast het Feyenoordstadion in de voorbereiding op Feyenoord-Benfica, april 1963. Op de achtergrond de werf van Piet Smit.
Uit het Limburgsch dagblad van 9 april 1963:
De komende dagen zal evenals die vorige keer betrekkelijk licht worden getraind. Het oog zal bijzonder worden gericht op de souplesse en de gezelligheid, die moet beletten, dat de spelers zich te intens met de komende match bezighouden. Daarom ‘s morgens bijtijld op, een paar uurtjes oefenen en voorts volgens het schema: hou je gemak.
Maandagavond werd in de grote zaal van het hotel de film van de finale Real Madrid-Benfica vertoornd en vanavond krijgt het gezelschap twee leuke rolprentjes te zien welke de eigenaar van „Boshek” verwierf. Werd de vorige keer een bezoek aam het bowlingcentrum gebracht, daarvan is ditmaal afgezien omdat men deze sport minder geschikt acht voor voetballers:
het maakt de armen stijf, was de conclusie van de technische heren van Feijenoord.
Spelers en officials van Feijenoord zullen in Breda blijven tot en met woensdagnamiddag ongeveer zes uur. Dan vertrekken zij per bus naar het Rotterdamse Stadion dat die avond een strijdtoneel zal doen aanschouwen, als nooit tevoren.
De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt uit het Limburgsch Dagblad (via delpher.nl).
Met medewerking van Rotterdam van toen
Persoonsstraat, Steven Hogendijkstraat 1900
Gezicht in de Persoonsstraat (rechts) en de Steven Hogendijkstraat (links), vanaf de Oranjeboomstraat, 1900.
Deze straatnaam herinnert aan de stadsarchitecten Claes Jeremiasz. Persoons en zijn zoon Johannes Persoons. Zij volgden elkaar van 1660 tot 1692 op als architect van Rotterdam. De eerste was stadsarchitect en is bekend geworden door het recht zetten van de Laurenstoren,en de bouw van de Oosterkerk aan de Hoogstraat. Met het graven van de Persoonshaven werd eerst in 1901 een begin gemaakt.
Deze straat is vernoemd naar Steven Hoogendijk, 1698-1788, Rotterdams natuurkundige en horlogemaker. Stichtte in 1769 te Rotterdam het Bataafsch Genootschap der Proefondervindelijke Wijsbegeerte. Hij liet op eigen kosten in de polder Blijdorp een stoomgemaal bouwen dat in 1787 in werking werd gesteld.
De Oranjeboomstraat heet naar bierbrouwerij ‘d’Oranjeboom’, die aan deze straat was gevestigd. De brouwerij dateert uit 1671 en is ontstaan uit de samenvoeging van de brouwerijen ‘De Dissel’ en ‘van den Oranjeboom’. De eerste was gevestigd aan de Coolvest, de laatste aan de Nieuwehaven. In 1885 werd de brouwerij van de Coolvest naar Feijenoord overgeplaatst en in 1902 werd de Naamloze Vennootschap Brouwerij d’Oranjeboom opgericht. In 1990 vertrok de brouwerij naar Breda.
De prentbriefkaart komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.
Met medewerking van Rotterdam van toen
Wim Jansen voor de Kuip, 1990
Wilhelmus Marinus Antonius (Wim) Jansen (Rotterdam, 28 oktober 1946) is een Nederlands oud-voetballer die de posities rechtshalf, linkshalf en libero innam. Hij speelde het grootste deel van zijn carrière bij Feyenoord (15 seizoenen). Bij Feyenoord won hij veel prijzen. Hij won er onder andere de Nederlandse beker, werd er drie keer landskampioen en won in zijn topjaar in 1970 ook nog eens de Europacup I plus de wereldbeker. In 1974 werd dat nog eens gevolgd door de UEFA Cup.
Na zijn loopbaan kwam hij weer bij zijn club Feyenoord te werken. Eerst vier seizoenen als jeugdtrainer, dan nog een seizoen als assistent-trainer. Maar dan verhuisde hij naar SC Lokeren waar hij een seizoen bleef. Daarna ging hij nog twee seizoenen naar SVV.
In het jaar 1990 kwam echter zijn belangrijkste stap in zijn trainerscarrière. Hij ging naar Feyenoord toe, voor twee seizoenen als coach. Daarna bleef hij nog twee seizoenen technisch directeur. Hij won in die periode twee Nederlandse bekers, in 1991 en 1992. Later als technisch directeur werd hij in 1993 nog eens landskampioen en won in 1994 weer de Nederlandse beker.
De fotograaf is Roel Dijkstra en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.
Met medewerking van Rotterdam van toen
