Tag Archives: vreewijk
Café Sport aan de IJsselmondse Dordtsestraatweg , 1930
Café Sport aan de IJsselmondse Dordtsestraatweg vanuit het oosten, 1930.
De Dordtsestraatweg loopt in de richting van de stad Dordrecht. De Dordtsestraatweg is de oude Charloisse Zeedijk, de noordoostelijke grens van de voormalige polder Charlois. Ze stond vroeger bekend onder de naam Oudeweg. De weg is onder keizer Napoleon bestraat. Vanwege deze betere bestrating heette hij ook wel Koninklijke Straatweg. In 1960 ontving het gedeelte van de Dordtsestraatweg, dat door de wijk Lombardijen loopt, de namen Spinozaweg en Pascalweg. De loop van dit gedeelte van de weg werd enigszins gewijzigd.
De prentbriefkaart komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.
Met medewerking van Rotterdam van toen
Langegeer,1953
Een combinatie van zeer zware storm en springvloed veroorzaakt een watersnoodramp in Zeeland en delen van Zuid-Holland en Noord-Brabant. Ook in Rotterdam zijn er overstromingen, zowel op de linker- als op de rechter Maasoever. Op de foto de Langegeer gezien in de richting van de Smeetslandsedijk, 31 januari – 1 februari 1953.
De Langegeer verkreeg zijn naam om zijn lengte. Het is een van de landelijke namen die men in Tuindorp Vreewijk aantreft. Een geer is een gerend, schuin toelopend, stuk land. De singel is een restant van de Vliet, een oude watergang die oorspronkelijk de grens vormde tussen de polders Varkenoord en Karnemelksland. Voor 1895 vormde ze tevens de grens tussen de gemeenten Charlois en IJsselmonde.
Deze dijk draagt de naam van Meester Dirk Smeets die de naar hem genoemde polder drooglegde. De Smeetslandsedijk loopt ten noorden van de voormalige polder Dirk Smeetsland, die reeds in de tweede helft van de 15de eeuw onder deze naam bekend was. In 1562 wordt hij genoemd toen er een overeenkomst werd gesloten tussen de ingelanden van bovengenoemde polder en die van Mr. Arentsland over een gemeenschappelijk dijk. Vroeger liep de Smeetslandsedijk door naar de Kerkedijk. Van de oorspronkelijke Smeetslandsedijk is nog maar een klein gedeelte over. Het nog bestaande gedeelte stond bekend als Smeetslandse Hogedijk, het verdwenen lagere gedeelte als Smeetslandse Lagedijk. Smeetsland is bovendien een buurt in de wijk Lombardijen, gebouwd als ‘nooddorp’ tijdens de Tweede Wereldoorlog.
De foto is gemaakt door de de Fototechnische Dienst Rotterdam en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.
Met medewerking van Rotterdam van toen
De bouw van de dr. Daniel den Hoed-kliniek aan de Groene Hilledijk, 1963
De bouw van de dr. Daniel den Hoed-kliniek aan de Groene Hilledijk, gezien vanaf de Valkeniersweide, 21 mei 1963.
Daniël den Hoed (Gouda, 18 oktober 1899 – Rotterdam, 10 maart 1950) was een Nederlandse arts en een belangrijke grondlegger van de radiotherapie in Nederland. Hij was directeur van het Rotterdams Radiotherapeutisch Instituut en werd na zijn overlijden bekend als naamgever van de oncologische kliniek in Rotterdam-Zuid.
Daniël den Hoed groeide op in Gouda waar hij aan de plaatselijke Rijks-HBS zijn HBS-diploma behaalde. Vervolgens studeerde hij geneeskunde aan de Universiteit Utrecht, waarna hij zijn loopbaan begon bij het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis in Amsterdam. Hier wijdde hij zich aan de bestraling van kanker ofwel radiotherapie, toentertijd een nauwelijks ontwikkeld vakgebied in de geneeskunde. In 1925 kreeg Den Hoed de leiding over de betreffende afdeling.
Den Hoed promoveerde in 1934 aan de Universiteit van Amsterdam tot doctor in de geneeskunde op het proefschrift Over de werking van harde röntgenstralen en gammastralen van radium en kan daarmee gezien worden als de eerste radiotherapeut van Nederland.
In 1940 werd Den Hoed directeur van het in 1914 opgerichte Rotterdams Radiotherapeutisch Instituut. In een oud pand aan de Bergweg werkte hij verder aan de behandeling van kwaadaardige gezwellen met behulp van röntgenstraling. Zeker in het begin was dit een kleine organisatie met zeer beperkte middelen. De kleine groep medewerkers, waaronder de echtgenote van Den Hoed die eveneens radiologe was, groeide geleidelijk uit tot een multidisciplinair team van radiologen en andere academici.
Den Hoed overleed in 1950 aan een hartinfarct. Na zijn dood werd hij benoemd tot erelid van de Noord-Amerikaanse Vereniging van Radiologen (Radiological Society of North America).
Tegenwoordig is Daniël den Hoed vooral bekend als naamgever van de voormalige Daniel den Hoedkliniek aan de Groene Hilledijk in Rotterdam Vreewijk. Deze in 1960 opgerichte kliniek, gelegen naast het toenmalige Zuiderziekenhuis, groeide uit tot een internationaal gerenommeerd multidisciplinair kankerinstituut. De kliniek was sinds 1995 onderdeel van het Erasmus MC. In 2018 werd de Kliniek definitief gesloten.
De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.
Met medewerking van Rotterdam van toen
De Enk 1967
Op het tenniscomplex aan de Enk wordt geschaatst, 13 februari 1967.
In Drenthe verstaat men onder enk het ontgonnen gedeelte van de hei, dat in de onmiddellijke omgeving van oude dorpen wordt gevonden. Ze vormt dus de rand van de hei. Ook in Rotterdam ligt de Enk aan de rand en wel van Tuindorp Vreewijk.
In 1913 werd de NV Eerste Rotterdamse Tuindorp opgericht door K. P. van der Mandele, J. Mees en L.J.C.J. van Ravesteyn. Het doel van deze NV was “het stichten en exploiteren van een of meer tuindorpen, bijzonderlijk ten behoeve van de minder gegoede bevolkingsklasse”.
Het stratenplan van de wijk is gebaseerd op het oorspronkelijke sloten- en greppelpatroon van de voormalige polder, de singel langs de Langegeer was een brede sloot genaamd de Vliet en de Leede was een hoofdsloot. De vliet ontstond in de 15e eeuw en vormde de grens tussen het baljuwschap Putten in het westen en het baljuwschap Zuid-Holland in het oosten. De Vliet vormde ook de scheiding tussen de heerlijkheden West-IJsselmonde en Charlois en de polders Karnemelksland en Varkensoord.
Vreewijk is opgezet als een dorp en wordt gekenmerkt door veel groen. In het centrum ligt, zoals een clichématig dorp betaamt, De Brink. Het stratenplan werd ontwikkeld door Berlage (westelijk deel) en Granpré Molière (oostelijk deel). De huizen werden ontworpen door Granpré Molière, J.H. de Roos en W.F. Overeijnder.
In 1919 werden de eerste woningen opgeleverd. Het laatste deel, ten oosten van de Dordtsestraatweg, werd tijdens de Tweede Wereldoorlog opgeleverd.
De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam en van Wikipedia.
Met medewerking van Rotterdam van toen
Groene Hilledijk, 1930
De Groene Hilledijk vanuit het noorden met links kantoorboekhandel Dikken & Lubberink, 1930.
De benaming ‘hille’ komt in oorkonden betreffende Holland, Zeeland, Voorne en Putten in het bijzonder voor als door water omringde buitendijkse gronden. De benaming ‘hille’ komt behalve in de betekenis van hoogte en duin ook voor als eiland.
Op 17 maart 1447 werden de hillen van Katendrecht door de heer van Gaesbeek en Putten aan Jacob Pot en zijn echtgenote in leen uitgegeven. Op 20 februari 1525 werden de uitergorzen, genaamd de Hille, aan de oostzijde van Charlois ‘met alle slikken, aanwassen, visscherijen, vogelarijen, jaerschot, nat ende drooge dijcken enz.’ door de uitgevers van Charlois verhuurd. Deze Hillepolder, waarvan de grondverkaveling op 23 augustus 1529 plaats vond, was 240 morgen groot en kreeg toen een sluis en een sluisvliet. De Brede Hilledijk beschermde de polder aan de Maaszijde, de Hilledijk aan de zijde van het Zwanegat, de Groene Hilledijk scheidde de Hillepolder van Karnemelksland.
De twee wegen, later als Korte- en Langeweg bekend, worden eveneens in 1529 genoemd. De Langeweg heet sinds 1895 Lange Hilleweg, terwijl op de plaats van de Korteweg of Korte Hilleweg thans de Paul Krugerstraat ligt. Vroeger was er ook een Smalle Hilledijk; deze vormt thans een onderdeel van de Brede Hilledijk. Deze Smalle Hilledijk kwam in 1895 in de plaats van de Vildersteeg.
De prentbriefkaart komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.
Met medewerking van Rotterdam van toen
De Lede, 1934
De Lede bij de Groenezoom met op de achtergrond de toren van de Vredeskerk, 1934.
De Lede is een landelijke naam in Tuindorp Vreewijk, die oorspronkelijk watering betekent.
De Vredeskerk is gebouwd als Hervormde Kerk. Het is een architectonisch zeer belangrijke interbellumkerk. Later een kerk van de Samen-Op-Weg Gemeente. Als kerk van de PKN buiten gebruik gesteld in 2005. Sinds 2005 in gebruik als Servisch Orthodoxe Kerk. Het interieur is sindsdien aangekleed met vele iconen. De oorspronkelijke ruimtewerking van de kerkzaal is vrijwel volledig intact.
De PKN maakt sinds 2005 (weer) gebruik van de houten Vredeskerk, gebouwd als noodkerk vlak ten oosten van de “grote” Vredeskerk.
In 1913 werd de NV Eerste Rotterdamse Tuindorp opgericht door K. P. van der Mandele, J. Mees en L.J.C.J. van Ravesteyn. Het doel van deze NV was “het stichten en exploiteren van een of meer tuindorpen, bijzonderlijk ten behoeve van de minder gegoede bevolkingsklasse”.
Het stratenplan van de wijk is gebaseerd op het oorspronkelijke sloten- en greppelpatroon van de voormalige polder, de singel langs de Langegeer was een brede sloot genaamd de Vliet en de Leede was een hoofdsloot. De vliet ontstond in de 15e eeuw en vormde de grens tussen het baljuwschap Putten in het westen en het baljuwschap Zuid-Holland in het oosten. De Vliet vormde ook de scheiding tussen de heerlijkheden West-IJsselmonde en Charlois en de polders Karnemelksland en Varkensoord.
Vreewijk is opgezet als een dorp en wordt gekenmerkt door veel groen. In het centrum ligt, zoals een clichématig dorp betaamt, De Brink. Het stratenplan werd ontwikkeld door Berlage (westelijk deel) en Granpré Molière (oostelijk deel). De huizen werden ontworpen door Granpré Molière, J.H. de Roos en W.F. Overeijnder.
In 1919 werden de eerste woningen opgeleverd. Het laatste deel, ten oosten van de Dordtsestraatweg, werd tijdens de Tweede Wereldoorlog opgeleverd.
De prentbriefkaart komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt uit het Stadsarchief Rotterdam en van Wikipedia.
Met medewerking van Rotterdam van toen
Dordtsestraatweg 1930
De Dordtsestraatweg gezien uit het zuidoosten met rechts de Valkeniersweg, 1930.
De Dordtsestraatweg loopt in de richting van de stad Dordrecht. De Dordtsestraatweg is de oude Charloisse Zeedijk, de noordoostelijke grens van de voormalige polder Charlois. Ze stond vroeger bekend onder de naam Oudeweg. De weg is onder keizer Napoleon bestraat. Vanwege deze betere bestrating heette hij ook wel Koninklijke Straatweg. In 1960 ontving het gedeelte van de Dordtsestraatweg, dat door de wijk Lombardijen loopt, de namen Spinozaweg en Pascalweg. De loop van dit gedeelte van de weg werd enigszins gewijzigd.
De naam van de Valkeniersweg verwijst naar de valkenjacht, een geliefde sport uit de riddertijd. De valkenier richtte de valken voor de jacht op reigers af. De Valkeniersbuurt ligt in het noordwestelijke deel van het Tuindorp Vreewijk, waar de straaatnamen ontleend zijn de jacht en aan landbouwwerktuigen.
De prentbriefkaart komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.
Met medewerking van Rotterdam van toen
De Binnenplaats van het Zuiderziekenhuis, 1946.
Vanaf het einde van de 19e eeuw maakt Rotterdam-Zuid een stormachtige groei door. In 1912 begint men in Rotterdam al met eerste verkenningen voor de bouw van een nieuw ziekenhuis op Zuid en 1918 komt architect Van Eijsselsteijn met de eerste plannen voor die tijd zeer modern gedachte in paviljoenstijl. Dit betekende de bouw van een groot ziekenhuis (1000 bedden) bestaande uit losstaande paviljoens voor de verschillende afdelingen. Om verschillende reden zou dit eerste plan het niet halen en de gemeente Rotterdam gaf daarom in 1929 aan gemeentearchitect Ad van der Steur de opdracht voor de bouw van een nieuw ziekenhuis aan de Groene Hilledijk. Hij realiseerde het complex, nu ontworpen als één groot centraal gebouw, met daartegenover een voorgebouw en aansluitend vier vleugels, in samenwerking met architect W.A.C. Herman de Groot. Op 1 augustus 1939 werd het Zuiderziekenhuis officieel geopend en had in eerste instantie bijna 300 bedden, een fractie van het originele plan van 1000 bedden.
Kort na de bezetting in 1940 bezocht een delegatie met Generalfeldmarschall Hermann Göring het Zuiderziekenhuis en kwam tot vermaak van het personeel vast te zitten in de lift. Later tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het ziekenhuis in 1941 door bommen beschadigd, die een groot gat sloegen in het zuidwestelijke paviljoen. Er wordt soms aangenomen dat dit bombardement plaatsvond, omdat het ziekenhuis voor een deel in gebruik was bij de Duitse bezetter , maar dit wordt nergens bevestigd. In hetzelfde jaar werd de schade grotendeels weer hersteld. Het ziekenhuis had zeker aan het einde van de oorlog grote last van schaarste. In het ketelhuis werden uit gebrek aan kolen op een gegeven moment zelfs de ebonieten (kunststof) bakken van transformatoren gebruikt om de kachels te stoken. Een dramatisch en weinig bekend verhaal is dat Adjuct-Directrice Zuster Van Dijk zich tijdens de kerst van 1943 over de intercom zeer kritisch uitliet over de Duitse bezetter. Kort daarna werd zij gearresteerd en zou nooit meer terug keren in het Ziekenhuis.
In 1955 breekt in Nederland een epidemie van poliomyelitis uit. Dit leidde tot de provisorische opstart van een polio-afdeling in het Zuiderziekenhuis waar verlamde kinderen beademd konden worden. Eind jaren 50 werd deze afdeling vervangen door een aparte woonbungalow voor verlamde kinderen, direct links van de hoofdingang van het Zuider onder de naam de Ark. De Ark zou tot en met 2010 zou blijven bestaan.
Naar aanleiding van branden bij Shell Pernis in 1968 en 1974 specialiseerde het Zuiderziekenhuis zich in de behandeling van brandwonden. Hiervoor werden units gebouwd aan de ‘vuile kant’ van de chirurgische intensive care met zogeheten ‘laminar flows’. Dit zijn luchtinstallaties die zorgen dat steriele lucht van boven over de patiënten stroomt zonder dat vuile lucht uit de omgeving tot het bed kan komen. In 1986 werd een apart gebouw voor de behandeling van brandwonden geopend.
Op 1 januari 2000 zijn het Zuiderziekenhuis en het Sint Clara Ziekenhuis gefuseerd tot Medisch Centrum Rijnmond-Zuid (MCRZ), dat sinds 1 september 2008 Maasstad Ziekenhuis heet. In juni 2006 werd gestart met de bouw van een nieuw MCRZ-ziekenhuis, het Maasstad Ziekenhuis, nabij het station Lombardijen. In 2011 volgde de verhuizing van het ziekenhuis naar de nieuwbouwlocatie.
Begin 2008 heeft de projectontwikkelaar “De Groene Groep” het terrein van het “Zuider” gekocht. Plannen werden gemaakt om het terrein een nieuwe functie te geven waarbij alleen het hoofdgebouw en de zijvleugels van het ziekenhuis zouden blijven staan. Wat betreft de herinrichting werd gedacht aan wonen – er zou plaats zijn voor enige honderden woningen – en werken: kantoorgebouwen en winkels. De Groene Groep dacht het terrein tussen 2016 en 2018 op te leveren, maar stuurde uiteindelijk aan op sloop. Er ontstond direct onder aanvoering van de actiegroep Vreewijk in Actie een stevig burgerinitiatief om de sloop te voorkomen. Op de valreep werden monumentale panden daardoor gered. Het Hoofd- of Centraalgebouw wordt nu herbestemd tot woningen door Maatschappij BOEi en het Voorgebouw en de paviljoens tot het Zuiderhof, waar woon- en werkfuncties worden gecombineerd. Op 11 juli 2017 werd bekend dat het voormalige Zuiderziekenhuis nu definitief geschikt zal worden gemaakt voor het Zuider Gymnasium. De school heeft nu bijna 500 leerlingen en de verwachting is dat dit aantal groeit. In het gebouw komen 21 lokalen en een gymzaal. Naar verwachting is het gebouw tussen half 2019 en begin 2020 gereed. In het complex komen ook werkplekken voor ondernemers, ééngezinswoningen en appartementen
De foto is gemaakt door de Dienst Gemeentewerken en komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.
Met medewerking van Rotterdam van toen
Groenezoom 1936
Sneeuwpret op de Groenezoom met links de Molenwei en rechts de Vonder, 1936.
De Groenezoom is een landelijke weg, die als een zoom aan de zuidelijke grens van het toenmalige stratenplan van Vreewijk was gedacht.
De Molenwei herinnert aan de landelijke omgeving van voor de stichting van Vreewijk.
Een vonder of vlonder is een eenvoudig brugje. De Vonderbrug ligt over de Lede in de Vonder.
In 1913 werd de NV Eerste Rotterdamse Tuindorp opgericht door K. P. van der Mandele, J. Mees en L.J.C.J. van Ravesteyn. Het doel van deze NV was “het stichten en exploiteren van een of meer tuindorpen, bijzonderlijk ten behoeve van de minder gegoede bevolkingsklasse”.
Het stratenplan van de wijk is gebaseerd op het oorspronkelijke sloten- en greppelpatroon van de voormalige polder, de singel langs de Langegeer was een brede sloot genaamd de Vliet en de Leede was een hoofdsloot. De vliet ontstond in de 15e eeuw en vormde de grens tussen het baljuwschap Putten in het westen en het baljuwschap Zuid-Holland in het oosten. De Vliet vormde ook de scheiding tussen de heerlijkheden West-IJsselmonde en Charlois en de polders Karnemelksland en Varkensoord.
Vreewijk is opgezet als een dorp en wordt gekenmerkt door veel groen. In het centrum ligt, zoals een clichématig dorp betaamt, De Brink. Het stratenplan werd ontwikkeld door Berlage (westelijk deel) en Granpré Molière (oostelijk deel). De huizen werden ontworpen door Granpré Molière, J.H. de Roos en W.F. Overeijnder.
In 1919 werden de eerste woningen opgeleverd. Het laatste deel, ten oosten van de Dordtsestraatweg, werd tijdens de Tweede Wereldoorlog opgeleverd.
De fotograaf is Adrianus Langejan en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam en van Wikipedia.
De Brink 1920
De Brink met het Zuider Volkshuis, gezien vanaf de Dreef, uit het westen, 1920.
In 1913 werd de NV Eerste Rotterdamse Tuindorp opgericht door K. P. van der Mandele, J. Mees en L.J.C.J. van Ravesteyn. Het doel van deze NV was “het stichten en exploiteren van een of meer tuindorpen, bijzonderlijk ten behoeve van de minder gegoede bevolkingsklasse”.
Het stratenplan van de wijk is gebaseerd op het oorspronkelijke sloten- en greppelpatroon van de voormalige polder, de singel langs de Langegeer was een brede sloot genaamd de Vliet en de Leede was een hoofdsloot. De vliet ontstond in de 15e eeuw en vormde de grens tussen het baljuwschap Putten in het westen en het baljuwschap Zuid-Holland in het oosten. De Vliet vormde ook de scheiding tussen de heerlijkheden West-IJsselmonde en Charlois en de polders Karnemelksland en Varkensoord.
Vreewijk is opgezet als een dorp en wordt gekenmerkt door veel groen. In het centrum ligt, zoals een clichématig dorp betaamt, De Brink. Het stratenplan werd ontwikkeld door Berlage (westelijk deel) en Granpré Molière (oostelijk deel). De huizen werden ontworpen door Granpré Molière, J.H. de Roos en W.F. Overeijnder.
In 1919 werden de eerste woningen opgeleverd. Het laatste deel, ten oosten van de Dordtsestraatweg, werd tijdens de Tweede Wereldoorlog opgeleverd.
Er gaat een gerucht dat er in Vreewijk gifgrond gedumpt is. Mogelijk is deze afkomstig uit de uitgebaggerde havens in de stad. Anderen zeggen dat het afkomstig is uit het rangeerterrein toen het werd opgebroken. Een nieuwere theorie is dat de grond afkomstig is uit Barendrecht. Toen daar de kassen werden opgebroken, zou de grond gebruikt zijn voor de ophoging van de polder. Op deze grond zijn pesticiden verspreid, die nu wellicht onder de huizen van Vreewijk liggen.
Op 18 juni 1966 bezocht Granpré Molière Vreewijk ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan.
Begin jaren 80 van de vorige eeuw werden de Olmendaal en de Meiendaal, aan de zuidkant van de Groene Zoom gerenoveerd en werden de huizen vergroot. Begin jaren 90 werden gedeeltelijk de Beukendaal, Berkendaal, Eikendaal, Frankendaal, Berkendaal, Iependaal en Olmendaal afgebroken en vervangen door nieuwbouw: de “Nieuwe Dalenbuurt”. Doordat de huizen ruimer waren dan de oorspronkelijke woningen kwam de Eikendaal hierbij te vervallen; alleen ten Noorden van de Beukendaal ligt nog een klein stukje Eikendaal. In 2003 en 2004 werden ook delen van de Langegeer, Meiendaal, Kortewelle en Langewelle aan de noordkant van de Groene Zoom afgebroken en vervangen door nieuwbouw.
Bij de nieuwbouw is geprobeerd het oorspronkelijke karakter van de wijk zo veel mogelijk in stand te houden. Zo hebben bijna alle huizen een tuin.
Een brink is in de oude Drentse dorpen een centraal gelegen open terrein, waar langs de boerderijen liggen. Ook in Vreewijk is de Brink een pleintje. De Brinkpoort geeft hierheen toegang. Aan de Brink staat het Zuider Volkshuis.
Een van de vele landelijke namen in Tuindorp Vreewijk is de Dreef. Een dreef is een landweg voor particulier gebruik.
De prentbriefkaart komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam en van Wikipedia.
Met medewerking van Rotterdam van toen
