Welkom op Hertogjans Place
De site met muziek en webchat.
En natuurlijk het blog Rotterdam Oud & Nieuw.
Mocht je verhalen hebben mail me mijn email is janelburg@hotmail.nl .
Graag bestaande verhalen met foto’s.
Ik ben Dj bij een online radio station dus er zullen soms advertenties van het radio station staan, de radio, webchat kan je vinden boven aan de site.
De meeste artikelen zijn met medewerking van Rotterdam van toen
Veel lees en eventueel luister en chat plezier.
Vriendelijke groet Jan
Demping van de Kolk met puin van het bombardement, 1940
Demping van de Kolk met puin van het bombardement, 1940. Op de achtergrond het Witte Huis.
De Kolk herinnert aan het water van die naam, dat vóór het bombardement in mei 1940 in deze buurt lag. Dit water heette oorspronkelijk Haven, doch kwam al in de 17de eeuw voor onder de naam Kolk. De naam Kolk spreekt voor zichzelf; het was een gegraven waterloop, die de Oude Haven met de Steigersgracht verbond. Ten zuiden van de Kolk lag een straat, die sinds 1884 Kolkkade heette. Voorheen was dit een gedeelte van de Kleine Draaisteeg. Na het bombardement werd de Kolk gedempt. Op deze plaats ligt nu het plein, waarop tweemaal per week markt wordt gehouden.
Het Witte Huis is de naam van een gebouw in Rotterdam dat een tijdlang het hoogste kantoorgebouw van Europa is geweest. Het heeft in 1940 als een van de weinige gebouwen in het stadscentrum het bombardement op Rotterdam doorstaan. In de jaren 1990 werd het zoveel als mogelijk in de oorspronkelijke staat teruggebracht (gevels en dak). Het was de eerste wolkenkrabber van Rotterdam en wordt door sommigen ook als eerste wolkenkrabber in Europa beschouwd (al wordt die titel meestal aan de Boerentoren in Antwerpen toegekend).
De fotograaf is C.A.M. Kierdorff en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam en van Wikipedia.
Met medewerking van Rotterdam van toen
Station Delftschepoort, 1937
Het vernieuwde Stationsplein voor station Delftse Poort, 1937 (geschat). Op de voorgrond taxi’s.
Station Rotterdam Delftsche Poort was een spoorwegstation aan de Oude Lijn van Amsterdam naar Rotterdam. Het station lag ten oosten van het huidige station Rotterdam Centraal.
Het eerste station Delftsche Poort werd geopend in 1847 bij de voltooiing van de spoorlijn Amsterdam – Rotterdam. Het station werd ontworpen door Cornelis Outshoorn, een assistent van Frederik Willem Conrad. Hij koos voor een neo-Tudorstijl met drie grote bogen over het spoor waar de stoomtrein onder door kon.
Tweede station (1877)
In 1868 werd besloten een spoorwegviaduct (het Luchtspoor) door de stad te bouwen voor de verbinding met Dordrecht. De ligging van het station Delftsche Poort bleek niet te combineren met het aan te leggen viaduct, waarna een nieuw station Delftsche Poort ten noordwesten van het oude station werd gebouwd. Dit station was ontworpen door K.H. van Brederode en werd opgeleverd in 1877. Het eerdere stationsgebouw werd omstreeks 1878 afgebroken.
Door het bombardement van 14 mei 1940 raakte het station Delftsche Poort ernstig beschadigd. Het station werd in 1957 vervangen door het Station Rotterdam CS, dat, behoudens op het stationsgebouw zelf, in de communicatie van de NS sinds 29 mei 2000 Rotterdam Centraal heette.
De foto is gemaakt door ontdek uw stad en komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.
Met medewerking van Rotterdam van toen
Bentinckplein-Walenburgerweg, 1957
Sloop van de diverse noodwinkels Bentinckplein-Walenburgerweg in de wijk Blijdorp, het winkelpand van H.H. de Klerk is nog intact, 1957-1958.
Willem graaf Bentinck (Whitehall in Londen, 6 november 1704 – Den Haag, 13 oktober 1774), heer van Rhoon en Pendrecht, na 1732 rijksgraaf Bentinck, oudste zoon uit het tweede huwelijk van Hans Willem Bentinck, graaf van Portland, was een Nederlands edelman en politicus. Hij had als lid van de Ridderschap van Holland zitting in de Staten van Holland en West-Friesland.
Willem Bentinck erfde geen goederen in Engeland. Hij deelde wel in het Hollandse bezit van zijn in 1709 gestorven vader en werd zo heer van Rhoon en Pendrecht en eigenaar van Huis Sorghvliet, het huidige Catshuis. Zijn jongere broer Charles erfde de oude landgoederen van de Bentincks in Overijssel en het kasteel Het Nijenhuis.
Willem Bentinck was een zeer gereserveerde en stugge aristocraat die desondanks de gave had om diplomaat te zijn. Hij werd een van de belangrijkste adviseurs van stadhouder Willem IV die aan Bentinck zijn verheffing tot erfstadhouder dankte. Er wordt verondersteld dat Willem Bentinck zo stug en gesloten was om praatjes te voorkomen; zijn vader was de favoriet en volgens vele tijdgenoten ook de minnaar van stadhouder Willem III geweest.
De Walenburgerweg herinnert aan de vroegere hoftede Walenburg. In 1579 kocht Hillegont Pieters, echtgenote van Adriaen Pietersz., ‘de ruyge werff groot omtrent vijf hont lants’. Hierop werd een hofstede gebouwd, die vermoedelijk al vrij spoedig de naam ‘Walenburg’ gedragen zal hebben naar de op dit terrein gelegen Waal.
De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam en van Wikipedia.
Met medewerking van Rotterdam van toen
Herbouw van het Chinees-Indisch restaurant Kota Radja, Mathenesserplein, 1958
Herbouw van het Chinees-Indisch restaurant Kota Radja aan het Mathenesserplein, juli 1958. De foto is gemaakt vanaf de Mathenesserbrug.
De naam van dit plein is ontleend aan de ambachtsheerlijkheid Mathenesse die al in 1276 voorkomt. De naam zal een samenvoeging zijn van de woorden made (weide) en nes (aangeslibd land). Als oudste ambachtsheer wordt genoemd Dirk Bokel, wiens kleinzoon zich Dirk van Mathenesse noemde. Het Slot Mathenesse of Huis te Riviere, waarvan nog een ruïne aanwezig is, lag aan de Schiedamse Schie ten noordwesten van Schiedam. Binnen de ambachtsheerlijkheid lagen de polder Nieuw- en Oud-Mathenesse.
De Mathenesserdijk, vroeger Schiedamsedijk geheten, maakt deel uit van Schielands Hoge Zeedijk. De dijk heette vroeger ook Groenedijk. De Mathenesserbrug ligt over de Delfshavense Schie en verbindt het Mathenesserplein en de Mathenesserlaan met de Mathenesserweg. De eerste brug van die naam werd in 1923 in gebruik genomen. In 1983 is ze vervangen door de huidige brug. De Mathenesserhof, die op 11 december 1926 officieel werd geopend, is een stichting uit de nalatenschap van Henrica van Rossum, +1922, om aan bepaalde personen een goedkope en doelmatige woning te verschaffen. De naamgeving van de Nieuw-Mathenesserstraat, die grotendeels op Schiedams grondgebied ligt, geschiedde in 1946 door de gemeente Schiedam. In 1951 kwam een gedeelte van de straat door annexatie op het grondgebied van Rotterdam te liggen.
De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.
Met medewerking van Rotterdam van toen
Schiedamsesingel bij de hoek met de Witte de Withstraat, 1946
Gezicht op de Schiedamsesingel bij de hoek met de Witte de Withstraat, 1946. De foto is gemaakt vanaf de Schilderstraat.
De Schiedamsesingel is de naam van de in 1608 ten westen van de Schiedamsevest aangelegde en met bomen beplante weg. De Schiedamsedijk vormt een onderdeel van Schielands Hoge Zeedijk, aangelegd in het midden van de 13de eeuw. Een strook grond langs dit gedeelte van de dijk werd in 1598 als bouwgrond uitgegeven. In oude bronnen komt de straat afwisselend voor als Hoogstraat en Schiedamsedijk. In 1610 werd dit gedeelte van de dijk bestraat. Over de Schiedamsedijk en verder over de Schielands Hoge Zeedijk (de latere Westzeedijk) liep de weg naar Schiedam. Het zuidelijke gedeelte van de Schiedamsedijk heette in de 17de en 18de eeuw ook heel vaak Schotschedijk vanwege het grote aantal Schotten dat zich daar had gevestigd. Eveneens in het laatst van de 16de eeuw werd begonnen met het graven van de stadsvest, van de Binnenweg naar het Vasteland. De Schiedamsesingel tussen Binnenweg en Witte de Withstraat werd rond 1900 gedempt. Tot 1930 heette dit gedeelte Schiedamsevest. Daarna sprak men van Schiedamsesingel.De demping van het resterende gedeelte volgde in 1940. In 1949 werd de naam Schiedamse Vest gegeven aan de Schiedamsesingel tussen Binnenweg en Witte de Withstraat alsmede aan de in het verlengde aangelegde weg in zuidelijke richting. Het gedeelte tussen Binnenweg en Westblaak is thans een deel van de Coolsingel.
De fotograaf is Gerard Roos en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.
Met medewerking van Rotterdam van toen
Omgeving van de Delftsevaart met op de voorgrond de Meent, 1946
Een overzicht van de omgeving van de Delftsevaart met op de voorgrond de Meent, 1946-1950.
De Delftsevaart kan men beschouwen als een gedeelte van de vaart ‘van Rotterdam naar de Schie’, voor het graven waarvan graaf Willem IV op 9 juni 1340 aan Rotterdam vergunning gaf. Zij dankt haar naam aan de stad Delft. In 1368 sprak men van de vaart van der Spoeije en veel later nog, o.a. in 1608, is er sprake van Schieweg W.Z.. aan de Doelweg (Haagseveer). Beide zijden van de vaart hebben lang de naam Delftsevaart gedragen. De kaden werden eerst in het midden van de 16de eeuw bebouwd. Voor die tijd lagen hier slechts tuinen en scheepstimmerwerven. In het begin van de 19de eeuw noemde men het gedeelte dat tussen de Galerij en de Sint Jacobsstraat lag Rijkelui Delftsevaart. Verderop sprak men van de Gemeenelui Delftsevaart.
De Meent kan men identificeren met de in 1385 genoemde ‘der Stede wech’ en met de ‘Poortweg’, waarvan in 1404 sprake is. De naam Meent als straatnaam treft men niet aan vóór de tweede helft van de 16de eeuw. Aangenomen kan worden dat aan deze straatnaam de betekenis ‘gemeene weide’ ten grondslag lag. Dit blijkt onder meer uit een keur op de twee jaarmarkten uit de eerste helft van de 15de eeuw. De paardenmarkt moest toen gehouden worden ‘in de Lombaertstrate upte meente neffens de capelle ende aldaer omtrent’. In 1531 en later komt ‘Beestenmarkt’ voor, daarna ‘Varckenmart’, ‘Meent ende Varckenmarct’ of ‘Meent bij de Varckenmarct’. Oorspronkelijk liep de Meent van de Botersloot naar de Oppert. Ten behoeve van het toenemende verkeer werd een plan ingediend voor de aanleg van een brede straat door de oude stad, die een verbinding tussen Coolsingel en Goudsesingel zou vormen. De Heerenstraat en de Meent zouden worden verbreed en in westelijke richting worden doorgebroken. Op 19 juni 1913 aanvaardde de raad het doorbraakplan. Toen in mei 1940 de oorlog uitbrak was de nieuwe Meent voor het grootste gedeelte voltooid. In de volksmond heeft de Meent enige tijd de Doorbraak geheten
De fotograaf is Lex de Herder en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.
Met medewerking van Rotterdam van toen
Ruteck’s Promenade-Restaurant aan de Lijnbaan, 1969
Ruteck’s Promenade-Restaurant (lunchroom en tearoom) aan de Lijnbaan, 24 juli 1969.
Uit het Nieuwsblad van het Noorden van 27 januari 1965:
ROTTERDAM SPRONG IN DE BRES VOOR BEHOUD VAN RUTECK’S Te belangrijk om te offeren aan de speculatie
(Van onze correspondent in Rotterdam) Naar wij vernemen is het voortbestaan van Ruteck’s lunchroom, tearoom en promenade-restaurant aan de Lijnbaan te Rotterdam, dat aan een zijden draad heeft gehangen, verzekerd. Zwolsman had het pand afgestoten aan de beleggingsmaatschappij Immotrade te Rotterdam. De exploitatie berustte echter nog bij de EMS, maar het zag er naar uit, dat het spoedig gedaan zou zijn met dit horecabedrijf. Er waren al aanwijzingen, dat er een kledingzaak of iets van die aard m het pand zou worden gevestigd. Dit heeft een aantal, voornamelijk Rotterdamse bedrijven en particulieren, thans voorkomen. Men acht Ruteck’s te belangrijk voor Rotterdam om het zo maar ten offer te laten vallen aan de speculatie in onroerende goederen. Er is onder de naam handel- en exploitatiemaatschappij Promenade een naamloze vennootschap opgericht, die de zo gunstig aan de Lijnbaan gelegen zaak voortzet.
De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt via delpher.nl uit het Nieuwsblad van het Noorden.
Met medewerking van Rotterdam van toen
Scholencomplex Techikon, Benthemstraat, 1970
Architect Huig Aart (Hugh) Maaskant voor het scholencomplex Technikon, dat ontworpen is door architectenbureau Maaskant, Van Dommelen, Kroos en Senf, 15 mei 1970.
Huig Aart (Hugh) Maaskant (Rotterdam, 17 augustus 1907 – aldaar, 27 mei 1977), in de literatuur vaak H.A. Maaskant genoemd, was een Nederlands architect met een belangrijke bijdrage aan de wederopbouw van Rotterdam na de Tweede Wereldoorlog.
Na de ambachtsschool volgde Maaskant zijn opleiding tot architect aan de Rotterdamse Academie voor Beeldende Kunsten en Technische Wetenschappen.
Tussen 1937 en 1955 werkte hij als compagnon van architect Willem van Tijen. Deze samenwerking resulteerde voor de oorlog in onder meer de Plaslaanflat in Kralingen en na de oorlog, na een studiereis naar Chicago, in een aantal bedrijfsverzamelgebouwen in Rotterdam, met als grootste en bekendste het door Amerikaanse architectuur geïnspireerde Groothandelsgebouw, tussen 1949 en ’53 gebouwd aan het Stationsplein.
De samenwerking met Van Tijen eindigde in 1955. Maaskant heeft zich daarna met name gericht op utiliteitsbouw. Als belangrijke uitzonderingen hierop tekende hij in 1956-’63 het Hilton Hotel aan het Hofplein, lange tijd het hoogste gebouw in de omgeving, in 1955-’61 de Pier van Scheveningen (in samenwerking met Dick Apon en D. Dijk) en in 1958-’60 de Euromast.
In 1976, een jaar voor zijn dood, stelde Maaskant een oeuvreprijs in voor jonge architecten, auteurs en docenten. De Rotterdam-Maaskantprijs bestaat uit een oorkonde, een geldbedrag en een publicatie. Om het jaar wordt hij toegekend door de Stichting Rotterdam-Maaskant. Tegenwoordig is er de ‘Rotterdam-Maaskantprijs voor Jonge Architecten’ voor aanstormend talent, en de Grote Maaskantprijs voor personen die zich verdienstelijk hebben gemaakt voor de beleving van architectuur. In 1996 en 2004 werd de prijs niet uitgereikt.
De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.
Met medewerking van Rotterdam van toen
Supporters op de Coolsingel voor de huldiging van Feyenoord, 1970
Supporters op de Coolsingel voor de huldiging van Feyenoord na het winnen van de wereldcup, 9-10 september 1970.
Uit het Algemeen Handelsblad van 10 september 1970:
Een juichende en zingende menigte van zeker 100.000 Rotterdammers begroette om kwart over twaalf vannacht de Feijenoord-equipe, die met trainer Ernst Happel en burgemeester W. Thomassen op het balkon van het stadhuis aan de Coolsingel verscheen. Ononderbroken werd de wereldbekerploeg twintig minuten lang toegejuicht door de in feestroes verkerende mensenmassa. Speciale yells waren bestemd voor doelverdediger Eddy Treytel en trainer Happel. De wereldbeker werd vanaf het balkon aan voetbalminnend Rotterdam getoond, en iedere speler nam de beker even in handen en hief hem in de lucht. In de burgerzaal van het stadhuis huldigde burgemeester Thomassen — via de geluidsinstallatie was hij op de Coolsingel en het Stadhuisplein verstaanbaar — de Rotterdamse ploeg, dié gisteravond wereldnaam maakte. „Het feest is even mooi als na het winnen van de Europa Cup. Bijzonder fijn dat Eddy Treytel zo is toegejuicht”. De burgemeester besloot: „We moeten het niet te laat maken, want morgen is het weer een doodgewone werkdag.” In zijn toespraak zei de burgemeester ook nog dat het gemeentebestuur van Rotterdam bij het Feijenoord-stadion een kunstwerk zal plaatsen, als herinnering aan het behalen van de wereldcup.
Rotterdam beleefde weer dezelfde taferelen als in de nacht van de Europa Cup. Nauwelijks een half uur na de wedstrijd was het Rotterdamse centrum al één hossende en dansende menigte van enthousiaste Feijenoordsupporters, die ondubbelzinnig de Feijenoordzege vierden. De vreugde concentreerde zich — evenals na het veroveren van de Europa Cup in Milaan tegen Celtic — voor het stadhuis op de Coolsingel. Duizenden en duizenden schreeuwden zich de kelen schor. Uitgelaten Rotterdammers beklommen daken. Uit luidsprekers, opgehangen aan lantaarnpalen langs de Coolsingel, brulden de „geheide” Feijenoordliederen.
Tegen half twaalf was de Coolsingel volkomen volgestroomd met enthousiaste en feestvierende Feijenoordsupporters. Verkeer in het stadscentrum was nauwelijks mogelijk. In Rotterdam-Zuid. het stadsdeel waar Feijenoords authentieke aanhang zetelt, puilden de echte Feijenoordcafés uit. In de anders zo troosteloze en onbevallige betonnen buitenwijken van Rotterdam ontstond, onmiddellijk na de wedstrijd, een ongekend feestelijke stemming. Honderden automobilisten reden vanuit deze buitenwijken al toeterend, met Feijenoordvlaggen buiten de ramen, naar het stadscentrum. In het anders zo rustige Rotterdamse stadscentrum was tegen half twaalf geen parkeerplaats meer te vinden. De toegangswegen waren volledig verstopt, als gold het een waanzinnig druk spitsuur op een werkdag. Nog uren na de huldiging was het druk in Rotterdam. Het ontwarren van de chaotische verkeersopstoppingen vergde veel tijd. die gekort werd met claxonsignalen op de maat van Feijenoord-yells.
De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt via delpher.nl uit het Algemeen Handelsblad.
Met medewerking van Rotterdam van toen
Snelheidscontrole bij de Weenatunnel, 1970
Snelheidscontrole bij de Weenatunnel, 1970 (geschat). Verkeer komende van het Hofplein wordt gecontroleerd op snelheid vanuit politiebusje (midden).
Het Weena dankt zijn naam aan het Huis of Hof van Weena, dat ter hoogte van het huidige Station Hofplein lag. Dit kasteel was in het begin van de 13de eeuw gebouwd en werd bewoond door de familie Bokel. Het was vermoedelijk een vierkante woontoren, die op een eilandje lag. Volgens de kroniekschrijver Willem van der Sluys werd het kasteel in 1426 door de Hoekse troepen onder Willem Nagel verwoest. Slechts een gedeelte van de toren heeft hier nog verschillende eeuwen gestaan. Toen de stad in 1590 eigenares van het terrein werd, zijn daarheen de lakenramen overgebracht.
Op het grondgebied van het vroegere kasteel lagen van 1854 tot 1956 de 1ste en 2de Weenastraat en het Weenaplein. Deze zijn verdwenen in verband met de aanleg van het vliegveld Heliport. In deze buurt herinneren enige straten aan de heren van Weena, zoals de Almondestraat, de Boekhorststraat en de Roo Valk-straat. De naam Weena is een verbastering van Wedena, dat is afgeleid van het middeleeuwse woord wedeme (morgengave of huwelijksgift).
De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.
Met medewerking van Rotterdam van toen
