Bedrijfsverzamelgebouw Plan C aan de Kolkkade met rechts het water van de Kolk, 1910
Het ontstaan van Plan C als gebouw heeft zijn oorsprong in een stedenbouwkundige ingreep van de toenmalige directeur van Gemeentewerken Rotterdam, G.J. de Jongh. De verkeerssituatie in de omgeving van de Kolk en de Oude Haven was, zeker na de opening van de Willemsbrug in 1878, onhoudbaar geworden: de omliggende stadsdelen waren onderling namelijk alleen maar verbonden door de Kleine Draaibrug uit 1839.
De Jongh diende in 1880 drie plannen in: het eerste, getiteld Plan A, stelde voor om een nieuwe, beweegbare brug te bouwen, Plan B ging uit van een nieuwe vaste brug. Plan C, het meest ambitieuze en ingrijpende van de drie, was een voorstel om het hele noordelijke deel van de Oude Haven te overkluizen. Hierdoor zou er een nieuw plein ontstaan onder aan het Luchtspoor, op dezelfde plek waar ooit vier historische Rotterdamse havens samenkwamen: de Kolk, de Nieuwehaven, de Blaak en de Oude Haven. Om dit te bereiken moesten echter wel twee huizenblokken en bruggen worden gesloopt, een nieuwe straat worden aangelegd, de kades worden verbreed en twee kanalen worden overkluisd. Ook zou er een duiker moeten worden gemaakt zodat het scheepvaartverkeer op een beperkte manier doorgang kon vinden onder het nieuwe plein.
Omdat dit plan zo’n intensieve ingreep in het oude stadsbeeld was, werd het in eerste instantie resoluut afgewezen door de elite, het zou ‘verwerpelijk’ zijn. De uitvoering ervan kon echter een groot voordeel opleveren: de kosten voor de investering zouden ruimschoots worden overtroffen door de opbrengst van het nieuwe stuk grond. Dit maakte Plan C dus niet alleen het meest ingrijpende plan, maar ook het enige plan dat voor de langere termijn rendabel zou zijn
De fotograaf is Frans van Dijk en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.
Met medewerking van Rotterdam van toen
