Winkelend publiek bij de noodwinkels Noordblaak 1940

Zo treurig als het verhaal van de noodwoningen is, zo optimistisch is de geschiedenis van de noodwinkels. De verwoesting van de binnenstad had voor het winkelbestand grote gevolgen, vooral voor de warenhuizen en grootwinkelbedrijven. Alleen van de Bijenkorf stond nog een deel overeind; het gebouw kon na herstelwerkzaamheden weer open. Er werden twee speciale noodwinkelcentra gebouwd. Veel winkeliers van de Noordblaak gingen samen verder in Dijkzigt, ter plekke van het huidige Nieuwe Instituut. Een andere concentratie van winkels was aan het Bentinckplein. Hier konden winkeliers een eigen gebouw zetten.

Aan de Jongkindstraat lieten de winkeliers van de Noordblaak de architecten Van Tijen & Maaskant en Margry een gezamenlijk ontwerp maken. Aan de voorkant van de winkels was een voetgangersgebied, aan de achterzijde was de dienstingang en de bevoorrading. Een echte expeditiestraat.

In totaal werden er 223 kleine noodwinkels gebouwd, in rijtjes van vijf tot tien en in grootte variërend van 25 tot 72 vierkante meter. Deze winkels konden van de gemeente worden gehuurd. Bij het ontwerp werd uitgegaan van een levensduur van zes jaar. De constructie was simpel: een betonnen vloer en borstwering, buiten- en binnenwanden van gebikte sloopstenen en houten daken, vloeren en kozijnen. Zelfs in deze barre tijden werden de winkels verlevendigd met beeldende kunst: aan de Coolsingel waren beeldhouwwerken van Han Richters en er waren vrolijke uithangborden en wandschilderingen. De eerste noodwinkelstraat bij het Postkantoor werd al op 4 oktober 1940 geopend.

De foto is gemaakt door de Fototechnische Dienst Rotterdam en komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt uit een artikel van Paul Groenendijk op de website Platform Wederopbouw Rotterdam. Zie https://wederopbouwrotterdam.nl/artikelen/rotterdam-in-nood

Met medewerking van Rotterdam van toen