In de zweminrichting in de Nieuwe Maas bij de Plantagelaan zwemmen mannen en één vrouw met hoeden op in het water, 1900
In de zweminrichting in de Nieuwe Maas bij de Plantagelaan zwemmen mannen en één vrouw met hoeden op in het water, circa 1900. Langs de kant staan drie opzichters of zweminstructeurs.
Het negentiende-eeuwse Rotterdam is een waterrijke stad met vele grachten, singels en rivieren. In de zomermaanden maken inwoners (bijna uitsluitend mannen en jongens) graag gebruik van al het aanwezig water om te baden of te zwemmen. Mannen uit ‘de lagere standen’ kunnen zich geen speciale zwemkleding permitteren en baden daarom doorgaans naakt. Hoewel er geen wetgeving bestaat tegen zwemmen in het openbaar worden de baders regelmatig verjaagd door de politie. Het gedrag van de naaktzwemmers is een doorn in het oog van de burgerij omdat het haaks staat op hun ideeën over fatsoen en goede zeden. Toch is het juist de groep van liberale burgers die keer op keer het initiatief neemt tot de oprichting van speciale bad- en zweminrichtingen, ook bestemd voor armere stadsgenoten. Zij doen dit vanuit het oogpunt van hygiëne en geestelijke en lichamelijke gezondheid.
Vanaf 1854 kunnen Rotterdammers ’s zomers zwemmen in speciaal daarvoor aangelegde ‘bad- en zweminrichtingen’. Dit zijn in feite drijvende pontons in singels of rivieren met een waterdoorlatende bodem. Deze open zwembaden variëren van omvang en faciliteiten. De meest eenvoudige hebben alleen een bassin; anderen beschikken over kleedhokjes, toiletten en speciale bad- en droogruimten.
De foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.
Met medewerking van Rotterdam van toen
