De Molensteeg, 1928. Op de achtergrond de toren van de Sint-Laurenskerk
In 1380 is er namelijk al sprake van een Molenstraat op het Westnieuwland. Ter onderscheiding van de Oostmolenstraat werd de steeg vroeger ook wel Westmolenstraat genoemd. Het gedeelte van de steeg, dat liep van de Vissersdijk naar de Blaak kwam vroeger ook voor onder de namen Korte Molensteeg en Watermolensteeg. Nadien heette de straat Ds. Jan Scharpstraat naar Jan Scharp (1756-1828), gereformeerd (hervormd) predikant te Rotterdam, 1789-1826. Hij kreeg grote bekendheid als schrijver en dichter en was een vurig orangist.
De Grote of Sint-Laurenskerk, vaak kortweg Laurenskerk genoemd, is een gotische kerk in Rotterdam. Ze is het enige overblijfsel van het middeleeuwse Rotterdamse stadscentrum. De huidige kerk is een kruising tussen een hallenkerk en een kruisbasiliek. In de kerk is in een van de tentoonstellingskapellen nog een knopkapiteel aanwezig van haar voorganger, een tweebeukige hallenkerk zonder koor en toren.
Reeds in 1350 was er in het toenmalige Rotta, een hallen(parochie)kerk zonder toren (gewijd aan Laurentius en Magdalena), op de plaats van het huidige koor van de St. Laurenskerk. De bouw van de toren werd begonnen in 1449, de bouw van de kerk van 1460 tot 1525. Aan het einde van de vijftiende eeuw was de kerk voltooid. De toren, waarvan de bouw in 1449 was begonnen, was toen net zo hoog als de kerk. De toren werd eerst in 1548 verhoogd. In 1621 werd de toren voorzien van een houten spits naar een ontwerp van Hendrick de Keyser. Door de slechte kwaliteit van het gebruikte hout moest deze spits in 1645 worden afgebroken. In de jaren 1645-1646 werd de toren door Dirc Davidsz. Versijde voor de tweede keer verhoogd, nu naar zijn huidige hoogte.
De foto komt uit de fotocollectie van het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam en van Wikipedia.
Met medewerking van Rotterdam van toen
