Leerdam wint ook na ‘grote bochel’ in haar schaats: ‘Ik schrok me dood’

Leerdam scrolt een half uurtje na de derde World Cup-zege uit haar carrière door haar telefoon. Na 45 seconden vindt ze wat ze zoekt. “Kijk, je ziet hier een grote bochel”, zegt ze, terwijl ze naar een foto van een haar schaatsen wijst. “Het was zo erg dat je het zelfs met het blote oog kan zien.”

Een schuiver in de boarding van Thialf leverde Leerdam naast een pijnlijke rug vooral grote materiaalproblemen op. Het ijzer onder een van haar schaatsen was zo verbogen, dat het maar zeer de vraag was of ze het nog kon gebruiken. “De eerste reactie van de materiaalman was: dit gaat niet lukken. Deze schaats wordt waarschijnlijk nooit meer zoals hij was”, zegt Leerdam. “Ik schrok me dood. Ik reed net lekker en dan krijg je dit.”

Na een lastige reparatie was het ijzer van Leerdam weer redelijk recht, maar bij de eerstvolgende training merkte ze direct dat haar schaats “anders” was. “Als ik op het ijs sta, voelen mijn schaatsen altijd als een deel van mijn lichaam. Maar nu was het gevoel dat ik met mijn schaatsen heb, compleet weg.”

Vrijdagochtend, bij de laatste training voor de wereldbeker in Heerenveen, was het vertrouwen nog steeds niet terug bij Leerdam. “Ik dacht: ik weet niet wat ik aan het doen ben, maar het voelt niet als Jutta. Terwijl ik juist in Thialf heel graag wilde laten zien dat ik de beste ben op de 1.000 meter. Ik begon dus met flink wat stress aan de wedstrijd.”

Vrijdagavond was van die stress weinig te zien. Leerdam snelde op de kilometer naar een prima tijd van 1.13,77, waardoor ze net als vorige week in Stavanger zegevierde op haar favoriete afstand. Olympisch kampioen Miho Takagi uit Japan kwam 0,15 seconden tekort voor het goud.

“Ik reed technisch helemaal geen goede rit”, zegt Leerdam. “Jac (haar coach Jac Orie, red.) zei na de race: ‘Het sloeg nergens op hoe je de bochten in ging.’ Ik voelde zelf ook dat dat niet goed was, maar toch rijd ik nog 1.13,7 en win ik. Dat geeft veel vertrouwen, het kan dus nog veel harder.”

De kopvrouw van Jumbo-Visma zag haar race van vrijdag als een goede les. “Ook als er iets vervelends gebeurt, moet ik erop vertrouwen dat ik sterk genoeg ben om een goede tijd te rijden. Ik heb dit jaar al meer klungelige dingen meegemaakt. Zo heb ik deze week nog hete thee over mijn bovenbeen gekregen doordat mijn glas explodeerde.”

“Jac zegt elke keer: daar heb je haar weer”, lacht Leerdam. “Maar hij ziet ook dat ik er altijd sta op de momenten dat het moet. Ik gebruik die tegenslagen niet als excuses en denk: ik moet gewoon hard schaatsen, no matter what.”

Leerdam komt dit weekend nog in actie op de 1.500 meter (zaterdag) en de 500 meter (zondag). Hoogstwaarschijnlijk zal ze dan op nieuwe ijzers schaatsen. “Op hoop van zegen. Want het is wel duidelijk dat ik op deze ijzers niet meer maximaal kan presteren.”