Het strand bij Hoek van Holland met café-restaurant de Noorderpier, juli 1960
Het gebied Hoek van Holland is ontstaan als zandplaat in de monding van de Maas, toen deze na de Sint-Elisabethsvloed van 1421 steeds verder verzandde. Allerlei plannen werden ontworpen om de vaargeul naar Rotterdam te verbeteren. In 1863 werd definitief besloten tot de aanleg van de Nieuwe Waterweg. Deze werd tussen 1866 en 1868 gegraven. Het tracé liep door de Hoek van Holland, daar ontstond een primitieve nederzetting, de “Oude Hoek” (tegenwoordig het Zuidelijk Strandcentrum), waar zich veel arbeiders en hoger personeel van Rijkswaterstaat vestigden.
Hoek van Holland viel aanvankelijk bestuurlijk onder de gemeente ‘s-Gravenzande. Een poging van de Hoekenezen om de plaats om te vormen tot een zelfstandige gemeente mislukte, op 1 januari 1914 werd Hoek van Holland bij Rotterdam gevoegd. Na de Eerste Wereldoorlog begon het dorp zich tot badplaats te ontwikkelen.
De Tweede Wereldoorlog heeft zijn sporen nagelaten. Het badplaatsgedeelte van Hoek van Holland (de Oude Hoek) is in de oorlog vrijwel geheel gesloopt ten behoeve van de bouw van enorme Duitse bunkercomplexen van de Atlantikwall. Er verrees een honderdtal bunkers die de waterweg naar Rotterdam moesten verdedigen. De bunkers zijn nog grotendeels intact, en zijn gedeeltelijk voor publiek te bezichtigen, evenals het Nederlandse pantserfort. Het dorpscentrum van Hoek van Holland bleef aanvankelijk onaangetast, maar in 1943 werd het zgn. 2e zandwerk (Oostelijk deel van de dorpskern vanaf de Nijverheidsstraat – deze straat heet nu Huydecoperstraat – tot aan de Zekkenweg) door de bezetters gesloopt om schootsveld te krijgen voor een eventuele landing van de geallieerden.
De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.
Met medewerking van Rotterdam van toen
