De bouw van het metroviaduct door de Mijnsherenlaan, 1967
Uit het Algemeen Dagblad van 13 juli 1966:
De metro van Rotterdam ligt in het ruwe gereed. De twee en een halve kilometer viaduct op de zuidelijke oever zijn het verlengstuk van het eigenlijke metro gedeelte, dat aan de noordelijke kant van het water, zoals voor een fatsoenlijke metro gebruikelijk is, echt onder de grond is gestopt en dat ook door de Nieuwe Maas is geleid. De „ondergrondse” in Zuid boven de grond laten lopen bespaart dertig miljoen, rekenden de metrobouwers indertijd haarfijn uit De protesten van esthetici, wie het eigenlijk niet zoveel aanging, en van de bewuste bewoners, wie het eigenlijk alles aanging, moesten het tegen deze keiharde rekensom afleggen.
Het viaduct is er nu, heel nadrukkelijk. Op zichzelf is de vormgeving van de hoogstand, zoals die zich nu in ruwe staat laat zien, redelijk te combineren met de geest van de moderne stad. Het beroerde is alleen, dat de „nieuwe” stad nu juist niet in dat deel van Zuid te vinden is, waar de metrobuis de kop boven de grond steekt. Het betonblanke viaduct prijkt tegen de huizen van de Hillelaan en de Maashaven als een schone vingerveeg op een wat bestoft dressoir. Eén troost is er: de rook- en roetwolken die de haven produceert, zullen hier niet zo lang nodig hebben om het viaduct te laten bijkleuren. Het is een trieste troost, waarmee bovendien de bewoners van de Hillelaan en de Maashaven niets opschieten want zij krijgen er de machtige kijk op het water niet mee terug. Verderop naar het zuiden zal het hoge spoor door de bewoners van de Mijnsherenlaan evenmin diep in het hart zijn gesloten. De brede straat, zo ruim als verder in Zuid zelfs met een beste lantaarn moeilijk zal worden gevonden, is over de volle lengte doorsneden. De prijs van de voordelige gemeentelijke rekensom is voor deze laan wel erg hoog uitgevallen.
De foto komt van de site rovm-digitaal.nl. De informatie komt via delpher.nl uit het Algemeen Dagblad van 13 juli 1966.
Met medewerking van Rotterdam van toen
